دانستنی هایی در رابطه با کره ی زمین
در باره ی منظومه ی شمسی چقدر اطلاعات دارید؟
خورشيد را 9 سياره احاطه کرده‌اند که در بين آنها کره زمين از نظر فاصله با خورشيد، سومين کره است و از چهار سياره داخلي بزرگ‌تر است. از پنج سياره بيروني، چهار تاي آنها از کره زمين بزرگ‌تر هستند. زمين در مداري گردش مي‌کند که هيچ وقت از 5/91 ميليون مايل به خورشيد نزديک‌تر نمي‌شود و از 5/94 ميليون مايل دورتر نمي‌شود. جالب‌تر اينجا است که اين مدار تقريباً دايره مانند است و اگر غير از اين بود زندگي روي کره زمين غير ممکن مي‌شد زيرا حيوانات و گياهان در زمستان از سرما يخ مي‌زنند و در تابستان از گرما کباب مي‌شدند.
زمين در مقايسه با کائنات يک کره جوان و جديد است با اين حال زمين حدود 5/4 هزار ميليون سال عمر دارد. کشف اين موضوع از بررسي‌هاي انجام شده توسط راديواکتيو که در تعيين عمر سنگ‌ها از آن استفاده مي‌شود، به دست آمده است. تمامي عناصر راديواکتيو همانند اورانيوم که براي عکس العمل تعيين شده به کار مي‌رود، به عناصر مختلف در ميزان ثابتي، تغيير شکل مي‌دهند. به وسيله اندازه گرفتن اين دو، يعني مقدار عنصر راديواکتيو اصلي و عنصر راديواکتيو تغيير شکل يافته، مي‌توان عمر تشکيل سنگ را حساب کرد. قديمي‌ترين سنگ‌هايي که تا کنون به دست آمده‌اند حدود 3 هزار ميليون سال عمر داشته‌اند ولي به طور يقين زمين سال‌هاي طولاني قبل از اين که سطح سنگ‌ها شروع به تشکيل يافتن کنند، وجود داشته است.
اگر چه ستاره شناسان و سياره شناسان چندين تئوري درباره چگونگي بوجود آمدن زمين و بقيه سيارات منظومه شمسي ارائه داده‌اند ولي هنوز شک و ترديد فراواني در رابطه با مبدأ تشکيل زمين وجود دارد. هر کدام از اين تئوري‌ها بايد شامل اين واقعيت باشد که تمامي سياره‌هاي بزرگ‌تر در مدار دايره مانندي در اطراف خورشيد گردش مي‌کنند و اين مدارها تقريباً در يک سطح نزديک هم قرار مي‌گيرند. حقيقت ديگري که بايد توضيح داده شود اين است که تمامي کرات در يک جهت به دور خورشيد مي‌چرخند و آن در جهتي است که خورشيد به تناوب دور مي‌زند. حتي عجيب‌تر اين که فاصله کرات مختلف از خورشيد از نظر رياضي به وسيله يک معادله ساده با هم نسبت دارند و به نام قانون «باد» ناميده مي‌شود. البته ممکن است اين فقط يک تصادف و اتفاق باشد يا احتمال دارد رابطه با مبدأ اصلي منظومه شمسي داشته باشد.
در اينجا دو تئوري اصلي به وجود مي‌آيد يکي اين که يک رشته طولاني از بخار داغ به وسيله نيروي جاذبه سياره ديگري که از نزديکي خورشيد مي‌گذشته از خورشيد جدا شده و پايين افتاده است سپس به تدريج بخار داغ، خنک و منقبض شده و تبديل به گلوله‌هاي جامدي شده است که همان کرات هستند. تئوري ديگر که احتمال بيشتري دارد عبارت است از اين که در اصل يک توده بخار و غبار وجود داشته که در حال چرخش دايره مانند بوده است. چرخش‌ها و گردبادهاي اين توده تکامل حاصل کرده و هسته‌هاي مرکزي کرات ايجاد شده است. هر کدام از اين هسته‌ها به تدريج بزرگ‌تر شدند زيرا نيروي جاذبه آنها هر زمان بيشتر و بيشتر اجسامي را که در فضاي لايتناهي اطرافشان پراکنده بودند به طرف خود جذب مي‌کردند. خورشيد در مرکز اين دايره‌اي که بخار و غبار به صورت ابر تيره در آمده واقع شده بود، زمين يکي از گرد بادها بوده است.
کره زمين با سرعت 5/18 مايل در ثانيه به دور خورشيد در حال حرکت است. همانند تمامي اجسام ديگري که در مدارهاي هيأت، حرکت و راهشان از قوه ميل به مرکز پيروي مي‌کنند درست همانند پوست حلزون بسيار بزرگي که روي يک نخ نامريي قرار داشته باشد. همان طور که کره دور مي‌شود نيروي ميل به مرکز به وسيله کشش نيروي جاذبه زمين بين خورشيد و کره زمين ايجاد مي‌شود. اگر کره زمين از دور زدن باز بايستد روي خورشيد سقوط خواهد کرد.
خوشبختانه در فضا بخار آن قدر وجود ندارد که گردش زمين را آهسته کند و فقط از اندازه مدار زمين به طور بسيار ملايمي کاسته مي‌شود.
زمين در فضا به شکل مارپيچ در حال حرکت است به علاوه اين که کره زمين از مغرب به مشرق روي محور خودش هر بيست و چهار ساعت يک بار مي‌چرخد. اندازه گيري‌هاي جديد صورت گرفته نشان مي‌دهند که محور شمالي جنوبي کره زمين جنبش نسبتاً مختصر و نامنظمي دارد. همچنين ساعت‌هاي بسيار دقيق نشان مي‌دهند که طول روزها به طور بسيار ملايمي تغيير مي‌کند. البته به عقيده بسياري از صاحب نظران اين طولاني شدن ملايم روزها به دليل زياد شدن جزر و مدهاي انرژي محرک گردش زمين است. البته اساس جزر و مدهاي دريا به واسطه کشش نيروي جاذبه ماه است.
خوشبختي بشري که روي زمين زندگي مي‌کند در اين است که زمين تندتر نمي‌چرخد وگرنه وقتي که نيروي گريز از مرکز از نيروي جاذبه بيشتر مي‌شد زمين و تمامي متعلقاتش در فضا پخش مي‌شدند.
يک نکته جالب در مورد زمين اين است کسي که روي خط استوا زندگي مي‌کند در واقع از کسي که در هر يک از قطب‌هاي زمين است تندتر حرکت مي‌کند. حرکت زمين در خط استوا تندتر از دو قطب است.
اندازه گيري‌هايي که روي حرکت و جنبش ستاره‌هاي کوچک مصنوعي که به وسيله راکت به فضا پرتاب شده‌اند نشان مي‌دهند که نه فقط زمين در دو قطب کمي پهن‌تر است بلکه کمي هم به شکل گلابي است. زمين يگانه کره‌اي است که روي آن اقيانوس وجود دارد و داراي هوايي به نسبت چهار پنجم ازت و يک پنجم اکسيژن است. همچنين زمين شامل هسته مرکزي مذابي است به قطر 3 هزار مايل و به طور قطع حرارت مرکز آن چندين هزار درجه سانتي گراد است. به احتمال زياد قسمت بزرگي از اين حرارت از راديواکتيو معادن داخل زمين حاصل مي‌شود.
قشر زمين يا ورقه رويي آن حدود 25 مايل ضخامت دارد. فاصله بين قله اورست تا «مارياناز ترانش» گودترين نقطه اقيانوس آرام، حدود 12 مايل است و نيز تقريباً 78 درصد سطح زمين از آب پوشيده شده است.
زمين در مقايسه با کائنات يک کره جوان و جديد است با اين حال زمين حدود 5/4 هزار ميليون سال عمر دارد. کشف اين موضوع از بررسي‌هاي انجام شده توسط راديواکتيو که در تعيين عمر سنگ‌ها از آن استفاده مي‌شود، به دست آمده است. تمامي عناصر راديواکتيو همانند اورانيوم که براي عکس العمل تعيين شده به کار مي‌رود، به عناصر مختلف در ميزان ثابتي، تغيير شکل مي‌دهند. به وسيله اندازه گرفتن اين دو، يعني مقدار عنصر راديواکتيو اصلي و عنصر راديواکتيو تغيير شکل يافته، مي‌توان عمر تشکيل سنگ را حساب کرد. قديمي‌ترين سنگ‌هايي که تا کنون به دست آمده‌اند حدود 3 هزار ميليون سال عمر داشته‌اند ولي به طور يقين زمين سال‌هاي طولاني قبل از اين که سطح سنگ‌ها شروع به تشکيل يافتن کنند، وجود داشته است.
اگر چه ستاره شناسان و سياره شناسان چندين تئوري درباره چگونگي بوجود آمدن زمين و بقيه سيارات منظومه شمسي ارائه داده‌اند ولي هنوز شک و ترديد فراواني در رابطه با مبدأ تشکيل زمين وجود دارد. هر کدام از اين تئوري‌ها بايد شامل اين واقعيت باشد که تمامي سياره‌هاي بزرگ‌تر در مدار دايره مانندي در اطراف خورشيد گردش مي‌کنند و اين مدارها تقريباً در يک سطح نزديک هم قرار مي‌گيرند. حقيقت ديگري که بايد توضيح داده شود اين است که تمامي کرات در يک جهت به دور خورشيد مي‌چرخند و آن در جهتي است که خورشيد به تناوب دور مي‌زند. حتي عجيب‌تر اين که فاصله کرات مختلف از خورشيد از نظر رياضي به وسيله يک معادله ساده با هم نسبت دارند و به نام قانون «باد» ناميده مي‌شود. البته ممکن است اين فقط يک تصادف و اتفاق باشد يا احتمال دارد رابطه با مبدأ اصلي منظومه شمسي داشته باشد.
در اينجا دو تئوري اصلي به وجود مي‌آيد يکي اين که يک رشته طولاني از بخار داغ به وسيله نيروي جاذبه سياره ديگري که از نزديکي خورشيد مي‌گذشته از خورشيد جدا شده و پايين افتاده است سپس به تدريج بخار داغ، خنک و منقبض شده و تبديل به گلوله‌هاي جامدي شده است که همان کرات هستند. تئوري ديگر که احتمال بيشتري دارد عبارت است از اين که در اصل يک توده بخار و غبار وجود داشته که در حال چرخش دايره مانند بوده است. چرخش‌ها و گردبادهاي اين توده تکامل حاصل کرده و هسته‌هاي مرکزي کرات ايجاد شده است. هر کدام از اين هسته‌ها به تدريج بزرگ‌تر شدند زيرا نيروي جاذبه آنها هر زمان بيشتر و بيشتر اجسامي را که در فضاي لايتناهي اطرافشان پراکنده بودند به طرف خود جذب مي‌کردند. خورشيد در مرکز اين دايره‌اي که بخار و غبار به صورت ابر تيره در آمده واقع شده بود، زمين يکي از گرد بادها بوده است.
کره زمين با سرعت 5/18 مايل در ثانيه به دور خورشيد در حال حرکت است. همانند تمامي اجسام ديگري که در مدارهاي هيأت، حرکت و راهشان از قوه ميل به مرکز پيروي مي‌کنند درست همانند پوست حلزون بسيار بزرگي که روي يک نخ نامريي قرار داشته باشد. همان طور که کره دور مي‌شود نيروي ميل به مرکز به وسيله کشش نيروي جاذبه زمين بين خورشيد و کره زمين ايجاد مي‌شود. اگر کره زمين از دور زدن باز بايستد روي خورشيد سقوط خواهد کرد.
خوشبختانه در فضا بخار آن قدر وجود ندارد که گردش زمين را آهسته کند و فقط از اندازه مدار زمين به طور بسيار ملايمي کاسته مي‌شود.
زمين در فضا به شکل مارپيچ در حال حرکت است به علاوه اين که کره زمين از مغرب به مشرق روي محور خودش هر بيست و چهار ساعت يک بار مي‌چرخد. اندازه گيري‌هاي جديد صورت گرفته نشان مي‌دهند که محور شمالي جنوبي کره زمين جنبش نسبتاً مختصر و نامنظمي دارد. همچنين ساعت‌هاي بسيار دقيق نشان مي‌دهند که طول روزها به طور بسيار ملايمي تغيير مي‌کند. البته به عقيده بسياري از صاحب نظران اين طولاني شدن ملايم روزها به دليل زياد شدن جزر و مدهاي انرژي محرک گردش زمين است. البته اساس جزر و مدهاي دريا به واسطه کشش نيروي جاذبه ماه است.
خوشبختي بشري که روي زمين زندگي مي‌کند در اين است که زمين تندتر نمي‌چرخد وگرنه وقتي که نيروي گريز از مرکز از نيروي جاذبه بيشتر مي‌شد زمين و تمامي متعلقاتش در فضا پخش مي‌شدند.
يک نکته جالب در مورد زمين اين است کسي که روي خط استوا زندگي مي‌کند در واقع از کسي که در هر يک از قطب‌هاي زمين است تندتر حرکت مي‌کند. حرکت زمين در خط استوا تندتر از دو قطب است.
اندازه گيري‌هايي که روي حرکت و جنبش ستاره‌هاي کوچک مصنوعي که به وسيله راکت به فضا پرتاب شده‌اند نشان مي‌دهند که نه فقط زمين در دو قطب کمي پهن‌تر است بلکه کمي هم به شکل گلابي است. زمين يگانه کره‌اي است که روي آن اقيانوس وجود دارد و داراي هوايي به نسبت چهار پنجم ازت و يک پنجم اکسيژن است. همچنين زمين شامل هسته مرکزي مذابي است به قطر 3 هزار مايل و به طور قطع حرارت مرکز آن چندين هزار درجه سانتي گراد است. به احتمال زياد قسمت بزرگي از اين حرارت از راديواکتيو معادن داخل زمين حاصل مي‌شود.
قشر زمين يا ورقه رويي آن حدود 25 مايل ضخامت دارد. فاصله بين قله اورست تا «مارياناز ترانش» گودترين نقطه اقيانوس آرام، حدود 12 مايل است و نيز تقريباً 78 درصد سطح زمين از آب پوشيده شده است.
+ نوشته شده در جمعه بیست و سوم دی ۱۳۹۰ ساعت 22:7 توسط ابوالفضل مومنی دهقی
|